ملک از نظر هر شخص تعاریف متفاوتی دارد. هر چه ما درباره انواع ملک و اصطلاحات آن می دانیم بر می گردد به اطلاعات از پیش تعیین شده ای که در مقالات مختلف بدست آورده ایم. 

ما در اینجا فقط به موضوع انواع ملک می پردازیم، در صورتی که کاربری انواع ملک در این مقاله جای بحث زیادی دارد که در آینده نه چندان دور به  انواع کاربری ملک نیز می پردازیم.

در این مقاله انواع ملک به بیان ساده  به این صورت است:

آپارتمان

زمین

خانه کلنگی

ویلایی

املاک و مستغلات

ملک تجاری

ملک اداری

مغازه

ترکیبی از ملک مسکونی، تجاری و اداری

مجتمع

مجتمع مسکونی

مجتمع تجاری(پاساژ)

مجتمع اداری

مجتمع اداری تجاری

برج

برج باغ

باغ

انبار

ملک صنعتی

آپارتمان:

واحدی که در ساختمان چند طبقه با کاربری مسکونی یا تجاری وجود دارد و دارای قوانینی که برای آن کاربری تعریف شده است و از نظر حقوقی «مَسکنی که بخش جزئی از ساختمان است و ترکیبی از یک یا چند اتاق و دارای قسمتهای مختلف مانند آشپزخانه، پذیرایی، اتاق خواب و غیره که جمع این موارد را واحد تشکیل می دهد» را آپارتمان می گویند.

زمین (اراضی):

از دیدگاه ما (زنجاب) به صورت کلی به جایگاهی که در داخل آن هیچگونه ساختمانی با دیوار آجری یا سنگی یا غیره ساخته نشده است را زمین یا عرصه می گویند. زمین (اراضی) به دسته های مختلفی تقسیم می شودکه عبارتند از:

زمین (اراضی) دایر

زمین (اراضی) بایر

زمین (اراضی) موات

زمین (اراضی) آیش

جنگل و بیشه طبیعی

اراضی مستحدثه

اراضی جنگلی

مرتع

اراضی ساحلی

که چند مورد آن را که مهمتر هستند را به صورت جداگانه تعریف می کنیم:

تعریف زمین دایر: زمینهایی(اراضی) که شامل بنا ، دیوارکشی و تاسیسات (شامل آب، برق و گاز و غیره) مشابه با ملک و یا املاکی که مورد بهره بردای قرار گرفته اند و  دارای باغ و یا زراعی و مشجر و غیره باشند را زمین دایر می گویند.

 تعریف زمین بایر: اراضی (زمینهایی) که از قبل مورد استفاده قرار می گرفته و در صورت کلی زمین هایی (اراضی) که مالک ندارند و الان مورد استفاده قرارگرفته است ولی بعدها رها شده و به وضعیت زمین غیر قابل احیا و بهره برداری درآمده است را زمین بایر می گویند. 

تعریف زمین موات: به زمینهایی (اراضی) که سابقه ساخت و ساز و بهره برداری را ندارند و به صورت طبیعی باقی بماند و زمین مرده و بی جان و خشک و ویران که دارای مالک نباشند را زمین موات گفته می شود.

تعریف زمین آیش: به زمینی (اراضی) که طی دوره های خاصی (متناوب) طبق معمول (عرف) برای دوره های معین بدون کشت بماند را زمین آیش می گویند.

خانه کلنگی: به ملک (خانه ای) که غیر قابل سکونت (سکنا، سکنی و غیره) باشد و به دلایل متفاوت شامل فرسودگی بنا یا عدم استفاده از ساختمان که به صورت مخروبه در امده است یا اینکه عمر ساختمان بیش از 30 سال گذشته باشد و قابل زندگی نباشد را خانه کلگنی می گویند.

خانه (ساختمان) ویلایی: به ساختمانی (بنایی) که از چهار جهت قابل مشاهده باشد و یا دارای نما باشد و یا سقف شیب دار داشته باشند و معمولاً در شهرها یا اطراف شهرها یا در ییلاق بسازند را خانه (ساختمان) ویلایی می گویند.

املاک و مستغلات: از لحاظ کلی به دارایی (مایملک ،اموال) غیر قابل جا به جایی (منقول) در ساختمان (ملک، بنا) که به صورت کلی از ساختمان، زمین ، منابع طبیعی محصولات کشاورزی و آبهای زیر زمینی تشکیل شده است را املاک و مستغلات می گویند.

کلمه املاک و مستغلات به بنا (ساختمانی) گفته می شود که در محدوده ای مشخص شده یا واقع شده است و یا به شغلی(کسب و کاری) اشاره بکند که در زمینه خرید، فروش، رهن و یا اجاره زمین، خانه و ساختمان فعالیت کند.

ملک تجاری : به مکانی که شامل سند تجاری باشد مثلا مغازه ها،رستوران ها، عمده فروشی ها، دفاتر خدماتی و غیره ملک تجاری می گویند. 

ملک اداری : املاک یا مکانی است که معمولا به صورت واحدهای آپارتمانی است و فقط به عنوان دفتر فروش به کار می رود و دارای سند اداری است و اجازه نصب تابلو دارند و از طرف شهرداری مجوز فعالیت اداری در آن صادر شده و افراد حقیقی یا حقوقی در آن به اشتغال می پردازند. این املاک به راحتی فعالیت اداری و حقوقی خود را حتی با وجود ارباب رجوع انجام داده و از سوی قانون، مجوز فعالیت رسمی دارند را ملک اداری گفته می شوند.

مغازه : مکانی که فروش کالا انجام دهد یا کسب و کاری را راه اندازی کند تا در آنجا رونق زیادی داشته باشد که دارای ارزش بالایی است و اصطلاحاً «ارزش این مکان (جایگاه) براساس «وجب» تعیین می شود» و مردم آن جامعه برای سرمایه گذاری در حوزه مسکن بتوانند در آن جا شغل راه اندازی کنند و از محیط بیرون داخل آنجا را بتوان دید و دسترسی کامل از طرف خیابان (مستغل) را داشته باشند مغازه می گویند.

ترکیبی از ملک مسکونی و تجاری و اداری: اماکنی که موقعیت آن روبروی خیابان باشد و مردم از آنجا تردد کنند (پر تردد باشد) و دارای سند اداری باشد مانند دفاتر وکلا، مراکز درمانی شامل کلینیکها، داروخانه ها و درمانگاهها را ملک مسکونی، تجاری و اداری می گویند.

مجتمع: آپارتمانهای حداقل 20 واحدی با مشاعات با امکانات و ویژگی هایی که به آن واحد اختصاص داده می شود و آن آپارتمان دارای هیئت مدیره، قوانین خاص و دارای نگهبان و سرایدار باشد مجتمع گفته می شود که  آن آپارتمان با کاربری مسکونی یا اداری تجاری می باشد.

مجتمع مسکونی: به آپارتمانهای دارای 20 واحد و بیشتر با امکانات و ویژگیهای خاص مانند لابی، مشاعات وسیع و غیره باشند را مجتمع مسکونی می گویند. 

مجتمع تجاری(پاساژ): به املاکی که دارای چندین مغازه است و هر مغازه به صورت اختصاصی فقط یک شغل و یا به صورت مرکب (مختلط) با ویژگی های خاص را مجتمع تجاری(پاساژ) می گویند.

مجتمع اداری: به جمع شوندگان چندین واحد که از آن واحد فقط به عنوان اداری استفاده کرد(دارای سند اداری) و دارای امکانات خاص مانند تابلوهای راهنما، محل نصب تابلو و ... مجتمع اداری می گویند.

مجتمع اداری تجاری: مجموعه آپارتمانهایی که مرکب از چندین طبقه تجاری و اداری با هم ،ساختمانی ویژه با امکاناتی ویژه را برپا کرده باشد آن مجموعه را مجتمع اداری تجاری می گویند.

برج: به اپارتمانهای بزرگ دارای طبقات بیشر از ۵ تا ۶ طبقه که دارای امکانات ویژه مانند مجتمع ها و برق اضطراری ، آسانسورهای ویژه برای نفر بری و باربری و لابی من و پله های فرار و امکانات ویژه آتش نشانی باشد و نیز بصورت اداری تجاری و یا مسکونی استفاده شود را برج می گویند.

برج باغ: به برجی که عمدتا دارای کاربری مسکونی و امکاناتی از جمله مکان تفریحی، پارک بازی کودکان ،سالن های اجتماعات،داشتن امکانات تجاری از جمله داشتن سوپر مارکت بانک و دیگر مشاغل در برج باشد و عمدتا ۷۰% فضا می بایست صرف امکانات مشاعی و ۳۰ درصد صرف بنا و دارای حداقل ۲۰۰۰ متر زمین باشد و  فقط مجوز آن را به همین نام اختصاص می دهند را  برج باغ می گویند.

باغ: به محلی که بنایی کوچک در آن وجود داشته و باقی ملک دارای درخت های فراوان و در حومه شهر واقع و یا در محله های قدیمی وجود داشته باشد را  باغ گفته می شود. 

انبار: به محلی که جهت دپو کردن اجناس به منظورهای مختلف دارای تقسیم بندی خاصی هستند و مرغوبیت آن را نوع تهویه هوا، دسترسی در طبقات و موقعیت دسترسی جهت بارگیری مشخص می کند را انبار می گویند. 

ملک صنعتی: هر نوع زمین یا ملکی که مجوز هرگونه فعالیت مانند تولید، انبار و یا توزیع در بخش صنعت را داشته باشد از قبیل کارخانجات، تعمیرگاه ها و کارگاه های تولیدی ، را شامل میشود و این نوع از املاک اکثراً در شهرک های صنعتی و یا مناطق خارج شهرها قرار دارند.حتی اگر بر اثر گسترش شهر، چنین ملکی داخل آن واقع گردد، معمولاً توسط دستگاههای مسئول، حکم انتقال آن به خارج شهر داده می شود را ملک صنعتی می گویند.