دو نمونه از انواع سبک معماری :

معماری ایرانی

معماری از قدیمی ترین هنر ها در ایران است.آثار برجای مانده از معماری نشان دهنده ی آن است که ایران از کانون های نخستین شهرسازی، سد سازی و مهندسی بوده است.

سابقه معماری ایران به حدود هزاره هفتم قبل از میلاد می‌رسد.

اما این هنر از آن زمان تا کنون دستخوش تغییرات زیادی قرار گرفته است که می توان به مسائل گوناگون از جمله علل مذهبی اشاره کرد.

معماری ایرانی از ویژگی های ویژه ای برخوردار است که همین ویژگی ها باعث می شود معماری ایران متمایز از معماری جهان باشد و از ارزش والایی برخوردار شود.

معماری ایران به دلیل رعایت مسائل علمی در ساختمان،تزئینات متنوع در عین سادگی نشان دهنده ی عظمت معماری ایرانی است.

معماری مدرن یا معماری نوگرا:

در معماری مدرن یا نو گرا مفاهیم تاریخی حذف شده و به جای آن از ایده های ترکیبی استفاده شده است که از این قبیل معماری میتوان به معماری آرت دکوو آلی اشاره کرد.

تفاوت ساختمان های جدید و قدیم ایرانی

در ساختمان های قدیم ما با دیوارهای قطور که اغلب از جنس سنگ یا خشت خام با روکش گل بوده روبه رو می شویم.سقف این بنا ها شیروانی بوده و با کاه گل پوشیده شده تا از نفوذ رطوبت جلوگیری کنند.

اما در ساختمان های امروزی ما سازه های منحصر به فردی را مشاهده می کنیم که سقف های مسطح با سازه های بتونی ،فلزی و...پوشیده شده اند.

تنیجه گیری:

معماری گذشته تا قبل از هجوا اعراب نشان دهنده ی ذوق هنر ایرانی-آریایی بوده،یک معماری کاملا پارسی و بسیار زیبا.

امروزه معماری ما بر گرفته از معماری غربی ومعماری بی پایه ی عرب است.اما با تمام این ها باز هم میتوان در گوشه کنارهای این معماری ذوق و هنر ایرانی را گاها در ساختمان ها مشاهده کرد.

نمونه هایی از معماری اروپایی

معماری نئو کلاسیک

این معماری حدودا از نیمه دوم قرن هجدهم تا نیمه ی دوم قرن نوزدهم میلادی در اروپا رواج داشته.

در نئوکلاسیک از اصول ویتروویسی و معماری ایتالیایی آندرا پالادیو الهام گرفته شده است.

جالب است بدانیم سبک معماری غربی در زمان سلطنت ناصر الدین شاه به دلیل سفر های مکرر وی به اروپا در نیمه ی دوم قرن نوزدهم وارد ایران شد و معماری ایران را دستخوش تغییر قرار داد.

معماری پست مدرن

این معماری از دهه ی 1980 به بعد اوج گرفته و تزیین و پیراییشی را به میان می آورد که از رنگ های زرق و برق دار و آرایه های نامتناجس بهره گرفته.

در این معماری از جزئیات و نماد های زیبا،متناقض و اشکال هندسی بهره گرفته شده است.

معماری ارگانیک یا طبیعت گرا

این سبک معماری سبکی تقلیدی نیست تفسیری از اصول طبیعت برای ساخت فرم های طبیعی است.مهندسان از طبیعت برای خلق آثار خود الهام میگیرند.به بیان دیگر فلسفه ی معماری طبیعت گرا نمایش دهنده ی هماهنگی و سازگاری طبیعت،انسان و محل سکونت است و ترکیب کلی حجم معماری به نحوی است که فضای برون و درون با یکدیگر ادغام و یکپارچه و مصالح از طبیعت برگرفته شده است.

این معماری اولین بار در قرن نوزدهم و در آمریکا پدید امد.