نوجوانی مرحله رشد فیزیکی و روانی انسان است که میان کودکی و جوانی روی می‌دهد.نوجوانی با تغییرات بدنی همزمان است و در نتیجه ردیابی ظاهری آن آسانتر است در حالیکه پایان این مرحله بر حسب شکل‌‏گیری ساخت‏های عقلی و تغییرات عاطفی و اجتماعی به طور نوسانی در نظر گرفته شده است.

 شروع نوجوانی رازیست شناختی و پایان آن را فرهنگی دانسته‏ اندپس از پایان یافتن دوره ی کودکی، فرد وارد مرحله ای می شود که شرایط آن با شرایط دوره ی قبلی متفاوت می باشد. که این دوره به دوره ی نوجوانی معروف است.

نوجوان در این دوره وارد شرایط و توقعات تازه ای می شود که نمی توان آن را با دوره ی قبلی او یکی دانست. به همین جهت است که عده ای این دوره را تولدی دوباره برای فرد می نامند. در این مرحله دگرگونی های زیادی در ابعاد جسمی، عقلی و احساسی و روانی، به وجود می آید که روی هم شخصیت نوجوان را تشکیل می دهند.

 همچنین گرایش به سمت  اجتماعی شدن در وی نمود پیدا می کند. در این مرحله از زندگی، نوجوان نیاز دارد به استقلال عاطفی، اقتصادی و تأمین شخصیت مستقل . همچنین اجتماعی شدن در او نمود پیدا می کند.

دوره ی نوجوانی مرز مشخصی ندارد اما تقریبا از ۱۲ سالگی شروع می شود و تا آخر دهه ی دوم زندگی انسان ادامه پیدا میکند.

به سه دلیل آغاز و خاتمه سن بلوغ مشخص نیست 1) گوناگونی علائم بلوغ 2) متفاوت بودن ساختمان جسمانی و وضعیت روانی افراد 3) زودرسی بلوغ در نسل‏های امروزه نسبت به نسل‏های گذشته

ویژگی هایی برای دوره نوجوانی عبارتند از: رشد سازمان عصبی ـ رشد جسمانی ـ رشد اندام جنسی ـ رشد کنترل رفتار خود_رشد احساس خود که همان بازسازی نگرشها و باورها می باشد. نوجوانی، دوره تمرین و کسب مهارتهای بزرگسالان است. در واقع نوجوانی به سال‏هایی اطلاق می‏شود که کودکی را به بزرگسالی پیوند می دهد.